Σφοδρή κριτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τη χαλαρή στάση απέναντι σε ηγέτες, που επιδίδονται σε συνεχείς προκλήσεις, όπως ο Ταγίπ Ερντογάν, ασκείται σε άρθρο γνώμης του Bloomberg. Στο άρθρο, που φέρει τον τίτλο «Ερντογάν και Λουκασένκο χλευάζουν την Ε.Ε.» επισημαίνεται ότι Τουρκία και Λευκορωσία είναι δύο γείτονες της κοινότητας που προκαλούν προβλήματα. Και ενώ αυτή την εβδομάδα η Ένωση είχε την ευκαιρία να επιβάλλει και στις δύο χώρες κυρώσεις, έμεινε άπραγη, σημειώνεται, με τον συντάκτη να επιχειρηματολογεί υπέρ της ενισχυμένης πλειοψηφίας στις αποφάσεις της εξωτερικής πολιτικής.
«Ιδού η κραταιά Ευρωπαϊκή Ένωση, δεύτερη μετά τις ΗΠΑ σε οικονομική ισχύ. Αλλά και πόσο μικρή στην διεθνή διπλωματία. Είναι να απορούμε που εκπρόσωποι του αυταρχισμού και εθνικιστές, οπαδοί της Realpolitik, δεν παίρνουν στα σοβαρά την Ε.Ε., εκτός και εάν το θέμα είναι το εμπόριο;» σχολιάζει καυστικά ο Αντρέας Κλουθ, που υπογράφει το άρθρο. «Εκείνοι που γελούν πιο δυνατά αυτή τη στιγμή είναι οι πρόεδροι της Τουρκίας και της Λευκορωσίας» σημειώνει, εξηγώντας ότι απέφυγαν τις κυρώσεις.
Ο αρθογράφος κάνει ειδική αναφορά στο βέτο της Κύπρου στις κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας και σχολιάζει πως η απαίτηση για ομοφωνία σε τέτοιους είδους αποφάσεις είναι ένας από τους παράγοντες, που έχουν, «ευνουχίσει» την εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. «Η Κίνα για παράδειγμα έχει συχνά καταφέρει να “εξαγοράσει” μία ή περισσότερες μικρές χώρες με υποσχέσεις για μεγάλες επενδύσεις και αντάλλαγμα το βέτο τους στις κυρώσεις της Ε.Ε. για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων» αναφέρει.
Γιατί όμως η Κύπρο να μπλοκάρει τις κυρώσεις κατά του Λουκασένκο; Δεν είναι η Λευκωσία εξοργισμένη με την βίαιη καταστολή των ειρηνικών διαδηλώσεων από τον Λουκασένκο; είναι το ερώτημα που θέτει ο αρθογράφος για να απαντήσει: «Βεβαίως και είναι. Αλλά, όπως συχνά συμβαίνει στην Ε.Ε., η Κύπρος ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για μία άλλη διαμάχη: την αυξανόμενη ένταση στις σχέσεις με τον Ταγίπ Ερντογάν».
Το άρθρο θυμίζει την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 και την δημιουργία του ψευδοκράτους, που αναγνωρίζεται μόνο από την Άγκυρα, στο βόρειο τμήμα του νησιού, ενώ επισημαίνει ότι η ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο έχουν εντείνει τις αντιπαραθέσεις. Σημειώνει δε ότι τον περασμένο μήνα, με χαρακτηριστική ωμότητα, ο Ερντογάν έστειλε σεισμογραφικό πλοίο συνοδευόμενο από στρατιωτικά πλοία στην περιοχή, πυροδοτώντας την κατακραυγή από την Ελλάδα, την Κύπρο και άλλες χώρες. Η Γαλλία μάλιστα θέλοντας να στείλει σαφές μήνυμα έστειλε δικό της πολεμικό πλοίο και δύο μαχητικά αεροσκάφη. Ωστόσο η Γερμανία και αρκετά ακόμη κράτη- μέλη δεν θέλουν να βιαστούν για κυρώσεις κατά του Ερντογάν, αλλά προτιμούν να δώσουν μία ευκαιρία στις διαπραγματεύσεις. «Αυτό συμβαίνει γιατί Ε.Ε. και Τουρκία έχουν πολλά ανοιχτά μέτωπα ταυτόχρονα. Οι διαπραγματεύσεις τους περιλαμβάνουν και τους πρόσφυγες, τους οποίους ο Ερντογάν ευχαρίστως χρησιμοποιεί ως γεωπολιτικά πιόνια» γράφει ο Κλουθ, ενώ προσθέτει ότι η Κύπρος προφανώς φοβάται πως η Γερμανία και η Ε.Ε. δεν είναι έτοιμες να δείξουν αρκετά σκληρή στάση στον Ερντογάν.
Είναι απολύτως κατανοητό, σχολιάζει ο αρθογράφος, διαφορετικά κράτη- μέλη να έχουν διαφορετικά συμφέροντα εξωτερικής πολιτικής, αλλά θα πρέπει να δοθεί ένα τέλος στην ακινησία. Τάσσεται δε υπέρ της πρότασης της φον ντερ Λάιεν για λήψη αποφάσεων με ενισχυμένη πλειοψηφία (55% των κρατών μελών και 65% του πληθυσμού της Ε.Ε.). «Η ενισχυμένη πλειοψηφία δεν θα ικανοποιεί κάθε κράτος μέλος. Αλλά είναι ο μόνος τρόπος να δοθεί στην Ε.Ε. η ευκαιρία να μιλήσει με ενιαία φωνή στις εξωτερικές υποθέσεις» καταλήγει.
