Α. ΒΟΡΥΛΛΑΣ- ΣΤΡΑΤΟΣ: ΧΑΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ Η ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ;

Του Ανδρέα Βορύλλα βουλευτή Β2 Δυτ. Τομέα Αθηνών.

Πριν από κάποια χρόνια πολιτικά γραφεία βουλευτών και υπουργών κατακλύζονταν από αιτήματα στρατευμένων για μία καλή μετάθεση η για καμία λουφαδόρικη υπηρεσία.

Σήμερα παρατηρείται το εξής: τα αιτήματα των πολιτών για των υπό στράτευση νέων είναι για έναν καλό ψυχίατρο, κάποιον στρατιωτικό γιατρό που είναι στις επιτροπές και αποφασίζει για την ικανότητα των στρατεύσιμων και δυστυχώς όλα τα αιτήματα είναι για να πάρουν το τρελόχαρτο όπως είναι γνωστό στον κύκλο των υπό στράτευση νέων.

Σε συνάρτηση με τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους, που έχουν μεταναστεύσει είτε για σπουδές είτε για εργασία στο εξωτερικό και δεν θέλουν να επιστρέψουν για να υπηρετήσουν, προτιμώντας να πληρώσουν την ανυποταξία τους, δημιουργείται τεράστιο πρόβλημα στην επάνδρωση των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ενδεικτικό το ότι σε κάθε ΕΣΣΟ, ο αριθμός των ανδρών του παρουσιάζεται σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπερβαίνει το 50% του συνόλου! Αποτέλεσμα αυτής της λειψανδρίας είναι πως πολλές μονάδες να είναι υποστελεχωμένες, την ώρα που ο μεγαλοϊδεατισμός της Τουρκίας και το δόγμα περί Γαλάζιας Πατρίδας εποφθαλμιά το Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο.

Ας δούμε λοιπόν τα αίτια που οι νέοι μας αποστρέφονται τη στράτευση και προσπαθούν με κάθε μέσο να την αποφύγουν.

Το πρόβλημα είναι αμιγώς πολιτικό και έχει να κάνει με την ελαφρότητα που το πολιτικό σύστημα, ακολουθώντας κανόνες από εσφαλμένο διεθνισμό αλλά και από την woke ατζέντα, δεν θέλει πατριώτες.

Μισεί ό,τι είναι ελληνικό ξεκινώντας από το σχολεία που αντί να διακονεί την παιδεία για την αγάπη στην πατρίδα και στο έθνος των Ελλήνων απαξιώνει αξίες της φυλής μας και περιθωριοποιεί τη διδασκαλία των αρχαίων προγόνων.

Όπως του Σωκράτη, με τον καταπληκτικό διάλογο που είχε τον Κρίτωνα, όπως μας τον αποδίδει ο Πλάτων. Ο λόγος περί πατρίδος αντικαθίσταται με δυτικές νεοσοφιστείες του superhower troxiston. Αυτό όμως βολεύει τα συνασπισμένα συμφέροντα εσωτερικά και ξένα που στοχοποιούν το ελληνικό ιδεώδες.

Σε αυτό το σημείο να μεταφέρω σε μετάφραση τα λόγια του Σωκράτη: Από την μητέρα από τον πατέρα και προγόνους το πιο πολύτιμο το πιο σεβαστό, το πιο ιερό, το ανώτερο αγαθό είναι η Πατρίδα.

Εάν λοιπόν ο Σωκράτης είναι σοβινιστής ή φασίστας, υποστηρίζοντας πως η πατρίδα είναι το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου, τότε όλα έχουν καλώς!

Συνοψίζοντας, η πρώτη αιτία για την άρνηση στράτευσης είναι η επιχείρηση συγκεκριμένων κέντρων με τους εδώ εντολοδόχους πολιτικούς ο Έλληνας να χτυπηθεί στην εθνική ταυτότητα του.

Δεύτερη αιτία, ως άλλοθι κατά της στράτευσης, ο δήθεν χαμένος χρόνος που δεκαετίες τώρα ακούμε από τους νέους αλλά και από πολιτικούς. Άλλωστε και για εμάς, στη δικιά μας γενιά, δεν ήταν και το πιο ευχάριστο γεγονός όταν ερχόταν το χαρτί στράτευσης, και μάλιστα τη στιγμή που πώς νέοι θέλαμε να ξεκινήσουμε επαγγελματικά, να σπουδάσουμε, η να ζήσουμε έναν έρωτα τον οποίον θα αναγκαζόμαστε να αφήσουμε πίσω για να υπηρετήσουμε.

Η θητεία ήταν ένας σταθμός στους άντρες και ένα γεγονός στη ζωή μας, που όσα χρόνια κι αν περάσουν το έχουμε ως μία από τις καλύτερες αναμνήσεις.

Για πολλούς ο χρόνος της θητείας ήταν αυτός που τους ωρίμασε ως πολίτες και προσδιόρισε ακόμη και την ίδια τη ζωή τους. Λοιπόν, ο χαμένος χρόνος, περνώντας τα χρόνια, δεν είναι ποτέ χαμένος στην ανάμνησή μας.

Ακόμη και στην κοινωνικοποίηση μας, που αυτό ως Πολιτεία οφείλεις να το δώσεις στους νέους να το καταλάβουν, η στρατιωτική θητεία παίζει σημαίνοντα ρόλο, γιατί αν δεν το δοκιμάσουν δεν μπορούν να το κατανοήσουν.

Ως τρίτη αιτία της άρνησης στράτευσης το γεγονός πως πολλά ελληνόπουλα που έφυγαν στο εξωτερικό σήμερα αρνούνται να έρθουν να υπηρετήσουν. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις οι άρνησή τους φέρει και θυμό γιατί πιστεύουν πώς η πατρίδα τους έδιωξε.

Κάνουν μέγα λάθος!

Η πατρίδα τους γέννησε, η πατρίδα τους σπούδασε, η πατρίδα τους έδωσε την ελληνική ταυτότητα που είναι ένα πασπαρτού για να προχωρήσουν σε σπουδές αλλά και να βρουν καλύτερες δουλειές στην αλλοδαπή.

Πιστεύω πως το υπουργείο Εθνικής Άμυνας έχει τον τρόπο να κάνει μία καμπάνια για να επικοινωνήσει όχι τόσο την ανάγκη της για στράτευση αλλά το γιατί θέλω να υπηρετήσω την πατρίδα μου.

Στη Νίκη έχουμε επεξεργαστεί μία σειρά από μέτρα που θα τα θέσουμε σε δημόσιο διάλογο με τους νέους όσο και θα τα καταθέσουμε στα αρμόδια όργανα του υπουργείου άμυνας. Οι προτάσεις μας αποτελούν τρεις ενότητες, με πρώτη την εμπέδωση της φιλοπατρίας στους νέους, με γενικό τίτλο: Πατρίδα, Έθνος, Λαός.

Η δεύτερη ενότητα θα έχει να κάνει με προτάσεις δημιουργίας ειδικού

σώματος στις Ε.Δ., που θα στελεχώνεται από επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων προωθώντας έτσι την έρευνα στα σύγχρονα αμυντικά οπλικά συστήματα. Εκεί θα μπορούμε να προωθήσουμε και τα παιδιά που θα έρθουν από την αλλοδαπή και θα είναι χρήσιμες οι γνώσεις που έχουν αποκτήσει αλλά και εργασιακή τους εμπειρία, χωρίς διακρίσεις φυσικά, από τους εδώ επιστήμονες.

Η τρίτη ενότητα θα αναφέρεται στα αντισταθμιστικά οφέλη που πρέπει να δώσει το κράτος στους στρατευμένους μας, όπως η διάρκεια της θητείας να υπολογίζεται διπλά στα συνταξιοδοτικά, η απαλλαγή από φόρους στους εργαζόμενους του εξωτερικού, ενώ μια ακόμα ρηξικέλευθη πρόταση είναι η εθελοντική κατάταξη των γυναικών με πιο εξειδικευμένα αντισταθμιστικά οφέλη για αυτές.

Στα αντισταθμιστικά οφέλη, θα μπορούσε να περιλαμβάνεται η μοριοδότηση των υπηρετούντων την θητεία τους για διορισμό στο Δημόσιο, μέσω των τυπικών διαδικασιών του ΑΣΕΠ.

Για όσους υπηρέτησαν σε επίλεκτες μονάδες όπως αλεξιπτωτιστές, ομάδες υποβρυχίων καταστροφών, πεζοναύτες, καταδρομείς και ως έφεδροι αξιωματικοί να προβλέπεται επιπλέον μοριοδότηση για την πρόσληψη τους στα Σώματα Ασφαλείας (Αστυνομία, Πυροσβεστική και Ακτοφυλακή).

Επίσης, ως κίνητρο προς τις επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν νέους και νέες που μόλις ολοκλήρωσαν την στρατιωτική θητεία τους, αυτές θα απαλλάσσονται από το 100% των ασφαλιστικών εισφορών για δύο έτη, το οποίο θα καταβάλλεται από το Δημόσιο απ’ ευθείας προς τα ασφαλιστικά Ταμεία.

Θα πρέπει άμεσα να υπάρξουν πολιτικές αποφάσεις που αναστρέψουν την άρνηση στράτευσης, το κόμμα μας θα παλέψει και για αυτό το μείζον πρόβλημα που παραμένει στην αφάνεια.